Sezon na szparagi: Wat Arun, targ Saphan Phut & Chinatown

Zanim dotarliśmy do świątyni Wat Arun, za około 10 złotych zostałam na 10 minut prawdziwą Tajką, w przepięknym, tradycyjnym stroju.

Wat Arun, Świątynia Świtu – jedna z najbardziej charakterystycznych, pięknych i najstarszych budowli Bangkoku. Świątynia ma kształt falliczny, a jej ściany wyłożone są piękną, bajecznie kolorową, tłuczoną chińską porcelaną (która kiedyś służyła jako balast w łodziach kursujących na szlaku Tajlandia – Chiny). Na szczyt świątyni wiodą piekielnie strome i wysokie schody. Z góry pięknie widać rzekę Menam, po której nieprzerwanie kursują niezliczone statki, a także jej wschodni brzeg.

Po szczęśliwym zejściu, kupiliśmy sobie kokosy i popijając mega orzeźwiające mleczko kokosowe, poczekaliśmy na zachodzące słońce. A ciemno robi się błyskawicznie.

Porobiliśmy zdjęcia i przeprawiliśmy się na drugi brzeg rzeki. Stąd ruszyliśmy do Chinatown, przechodząc po drodze przez targ Saphan Phut. Miejsce tętniące życiem, mnóstwo straganów z warzywami, owocami, kwiatami, rybami, owadami, potrawami, piciem, po prostu ze wszystkim. Ruch jak w ulu, do tego z każdego miejsca innych zapach, czasami przyjemny, czasami odrażający. Istny raj dla szczurów. W ciągu kilku minut widzieliśmy aż trzy, wielkości kociąt.

Dotarliśmy do Chinatown, gdzie było równie gwarno, a stolik stał przy stoliku – jedzenie było przygotowywane i podawane jakieś 15 cm od ruchu ulicznego. Trzeba było mieć oczy dookoła głowy. Miało to jednak swój urok, no i nie widziałam szczurów. Jakimś cudem trafiliśmy do restauracji Texas Suki (chociaż ja pytam Tajów o bar Tiger :D), polecanej na jednym blogu podróżniczo-kulinarnym jako miejsce smaczne, niedrogie i przede wszystkim z mini placem zabaw dla dzieci. Janek w 2 sekundy poznaje jakiegoś rówieśnika Taja i mają niezłą zabawę. Jedzenie, zgodnie z rekomendacją pyszne!